سلاح مخفی کروکودیل در برابر عفونت های کشنده می تواند به نجات ما کمک کند

خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛  کروکودیل حدود 83 میلیون سال است که در این سیاره زندگی می کنند، و اعتقاد بر این است که جد غول پیکر آنها Deinosuchus حتی با دایناسورها غذا می خورده است. اما در حالی که تمساح بیشتر به عنوان یک شکارچی راس تهاجمی شناخته می شود، این خزنده قدرت حمله زیادی در سیستم ایمنی خود نیز دارد.

برای اولین بار، دانشمندان یک جزء منحصر به فرد از فیزیولوژی کروکودیل آب شور را کشف کردند که به سیستم ایمنی بدن آن کمک می کند تا عفونت های قارچی را شناسایی و از بین ببرد. این است که به آنها اجازه می دهد در آب های مملو از میکروب و پاتوژن عاری از عفونت رشد کنند، علیرغم زخم های مکرر ناشی از اختلافات ارضی در طبیعت.

محققان دانشگاه La Trope در ملبورن استرالیا، مکانیسم منحصربه‌فردی را برای سنجش pH که از پروتئین‌های کوچکی به نام دیفنسین‌ها شناخته می‌شود، جدا کرده‌اند که عفونت را تشخیص داده و به سیستم ایمنی هشدار می‌دهد. نقش هشداردهنده دفنسین ها تا کنون منحصر به این خزندگان بوده و در هیچ گیاه یا حیوان دیگری شناسایی نشده است.

یافته‌ها دامنه وسیعی برای ایجاد درمان مؤثر و هدفمند برای عفونت‌های قارچی در انسان دارند، که به دلیل افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی به طور پیوسته شایع‌تر می‌شوند.

اسکات ویلیامز، نویسنده اصلی و محقق در دانشگاه لاتروب گفت: تمساح ها دفاع ضد قارچی عالی دارند. ما ساختارهای دفنسین کروکودیل را حل کردیم و به طرز شگفت انگیزی شبیه پروتئین های مشابه در انسان هستند، به این معنی که می توانیم از آنها به عنوان الگویی برای درمان عفونت های قارچی در انسان استفاده کنیم.

دیفنسین ها که در دهه 1980 کشف شدند، بخشی جدایی ناپذیر از سیستم ایمنی گیاهان و حیوانات هستند و به محافظت در برابر عوامل بیماری زا میکروبی مانند باکتری ها و قارچ ها کمک می کنند. تحقیقات عمدتاً بر روی دفنسین های انسانی متمرکز شده است، اما اطلاعات کمی در مورد نقش پروتئین ها در بسیاری از گونه های دیگر وجود دارد.

در کروکودیل های آب شور، دفنسین CpoBD13 دارای فعالیت ضد میکروبی است که سطح pH محیط را ثبت می کند. این سیستم ایمنی حیوان را قادر می‌سازد تا تشخیص دهد کدام ناحیه یا سلول‌ها آلوده هستند و سپس به پاتوژن قارچی حمله کرده و آن را از بین ببرد.

ویلیامز گفت: «دفنس‌های [کروکودیل] می‌توانند فعالیت خود را بر اساس محیط pH تغییر دهند، بنابراین ما می‌توانیم دفنسین‌های دیگری را مهندسی کنیم تا بسته به وجود عفونت خاموش یا روشن شوند». برخی از درمان‌های درمانی به طور تصادفی روی سلول‌های سالم اثر می‌گذارند، در حالی که این مکانیسم می‌تواند به کاهش این تأثیرات خارج از هدف و تمرکز بر روی موارد مضر کمک کند.

محققان بر این باورند که کشف آنها می تواند منجر به توسعه دفنسین های مصنوعی با فعالیت وابسته به pH شود که می تواند برای درمان عفونت های جدی در انسان استفاده شود.

انتهای پیام/